Het optreden van diabetes van welk type dan ook is te wijten aan het feit dat glucose niet volledig of gedeeltelijk in het menselijk lichaam wordt opgenomen, wat veel onaangename en soms onomkeerbare gevolgen met zich meebrengt. Onder normale omstandigheden geeft de alvleesklier (PZH) automatisch het hormoon insuline af in de bloedbaan zodra glucose in het bloed verschijnt, en de cellen van het lichaam gebruiken het om de suiker te "absorberen". Bij diabetici wordt dit proces om verschillende redenen verstoord.
Type 1 diabetes
Type 1 diabetes komt meestal voor in de vroege kinderjaren en adolescentie. De alvleesklier stopt met de productie van insuline omdat de bètacellen van de "eilandjes van Langerhans" waarin het wordt geproduceerd, geheel of gedeeltelijk afsterven. Soms begint klinische diabetes type 1 na ernstige virale infecties, volgens wetenschappers is de schuld van het immuunsysteem de oorzaak van dit "falen".
Sommige gevaarlijke virussen lijken qua structuur sterk op bètacellen van de pancreas, en het immuunsysteem vernietigt ze samen met buitenaardse virussen. Het is onmogelijk om insulineproducerende cellen te herstellen, dus voor diabetici is de enige manier om het metabolisme te verbeteren een levenslange controle van de bloedsuikerspiegel en tijdige toediening van insuline.
type 2 diabetes
Type 2-diabetes ontwikkelt zich meestal op volwassen leeftijd en op oudere leeftijd. Heel vaak wordt het optreden ervan geassocieerd met obesitas, hoewel het soms ook voorkomt met een erfelijke aanleg, evenals na het nemen van bepaalde medicijnen. Type 2-diabetes kan zich ontwikkelen op de achtergrond van chronische aandoeningen van de pancreas of tijdens de zwangerschap. Zelfs als de alvleesklier van dergelijke patiënten voldoende insuline aanmaakt, gaat dit langzamer dan nodig. Daarom hebben de cellen geen tijd om alle glucose te gebruiken en stijgt het niveau.
De tweede reden voor glycemie bij diabetes type 2 is een afname van de weefselgevoeligheid voor het hormoon insuline. Artsen noemen deze aandoening 'insulineresistentie'. Simpel gezegd, ze missen de normale hoeveelheid ervan, die voornamelijk wordt geassocieerd met obesitas.
zwangerschapsdiabetes
Een type diabetes type 2 is zwangerschapsdiabetes of zwangerschapsdiabetes. De alvleesklier van een zwangere vrouw produceert een normale hoeveelheid insuline, maar de gevoeligheid van weefsels daarvoor is verminderd door de aanwezigheid van "zwangerschapshormonen" in het bloed. Het komt meestal voor na 20-24 weken en gaat door tot de bevalling, en daarna verbetert het metabolisme vanzelf. Soms begint echter onder het mom van zwangerschapsdiabetes DM 1 en het gebeurt ook dat tegen de achtergrond van zwangerschap DM 2 verschijnt, waarvan de vrouw de aanwezigheid niet vermoedde.